Opowiemy wam historię... nie do końca znaną
historię wartą uwagi pora by ją opisano
jak Bogu zaufano, Jego woli się oddano
i o tym jak do końca życia przy wartościach trwano
o kolegach z podwórka było ich pięciu
możecie ich zobaczyć tutaj teraz na tym zdjęciu
zwyczajni normalni pokusami nęceni
a przez to jak żyli zostali błogosławieni
Poznali się w Poznaniu w oratorium Salezjanów
młodzi, energiczni pełni pasji, własnych planów
zaufali Panu, mimo tak młodego wieku
nie mieli problemów w ustalaniu priorytetów
Wynieśli to z domu w oratorium pielęgnowali
mieli piękne wzorce na których się wychowywali
wierni zostali to do świętości początki
to historia Błogosławionej Poznańskiej Piątki

Alicja:
Bo Bóg wybrał taki plan, by ich młode serca mogły się Go trzymać
a gdy Tobie ciężko jest, bezgranicznie, pokornie ufaj Bogu

Byli patriotami do ojczyzny przywiązani
żyli w trudnych czasach.... między wojnami
w konspiracji działali, gazetkę rozpowszechniali
no i spis volksdeutschów starannie sporządzali
zostali zdradzeni i aresztowani do niewoli oddani
często torturowani nikogo nie wydali
w więzieniu dojrzewali
mimo strasznych przeżyć swoją Wiarę umacniali,
starali się trzymać razem nawzajem sobie pomagać
znaleźli w sobie siłę by się nie poddawać
z uśmiechem na twarzach z losem mogli się zmagać
powoli każdy z nich życie Bogu mógł oddawać
więźniowie twierdzili że „piątka” jest święta
odważna waleczna niezachwiana nieugięta
w tych wszystkich mękach znaleźli drogę do Boga
Błogosławiona Poznańska Piątka to o chich zobacz

Alicja:
Wiedz że przykład chłopców tych dziś daję nam świadectwo
Gdy wróg wyrywa świętość Twą odważnie stań i odzyskaj ją

Czesław, Jaroś, Eda, Edziu, Franek
pięciu przyjaciół ich imiona są już znane
wspaniały testament to świadectwo które dali
obyśmy my w części ich naśladowali
na śmierć skazani do Drezna przewiezieni
to ostatnie miejsce w którym byli więzieni
nikt losu już nie zmieni, ojciec ich spowiada
przygotowani by odejść, końcowe słowo pada,
żegnają się, listy piszą ostatnie,
nie rozpaczajcie proszę was tylko nie płaczcie
patrzcie sierpień czterdziesty drugi rok
nim gilotyna opadnie to ich ostatni krok
proszą ojca o to, by krzyż uniósł wysoko
to ostatni widok który ukazał się ich oczom
z tej drogi już nie zboczą do końca nieugięci
wtedy przeszli do wieczności... ludzie święci

Alicja:
Prawdziwy spokój Ich dusza ma, bo nawet w trudach tęskni do Boga
On wlał radość w serca Im, starczyło by pocieszać też innych
Tak Bóg próbuje synów Swych, by sprawdzić ich wiarę niezachwianą
więc Ty spytaj w ciszy się czy nie uciekasz od Bożych planów?
Choć Jego drogi ciężkie zdają się, pokryte cierniem nieraz łzami
na drodze tej nie jesteś nigdy sam, Bóg czuwa byś nie zgubił się.